Erik ten Hag ไม่พอใจกับการขาดการต่อสู้ และความปรารถนาที่ยอมรับไม่ได้ในการออกจากยูโรป้าลีกที่น่าอับอายเมื่อวันพฤหัสบดีที่เซบีย่า เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ปีศาจแดงทิ้งห่างทีมจ่าฝูงของรอบก่อนรองชนะเลิศ เมื่อไทเรลล์ มาลาเซีย และแฮร์รี่ แม็กไกวร์ ยิงเข้าประตูตัวเอง ทำให้เลกแรกจบลงด้วยผลเสมอ 2-2
Erik ten Hag ไม่พอใจกับการขาดการต่อสู้ และความปรารถนาที่รับไม่ได้ของ Man United
แต่ยูไนเต็ดเหี่ยวเฉาแทนที่จะกลับมาสู้กันในเลกที่กลับมาในสเปน แพ้ 3-0 อย่างน่าอาย ขณะที่ทีมของเทน ฮากตกรอบจากยูโรป้า ลีก 5-2 โดยรวม ยุสเซฟ เอน-เนซีรีใช้ประโยชน์จากความผิดพลาดของแฮร์รี แม็กไกวร์ในช่วงต้นเกมเมื่อวันพฤหัสบดี และหลังจากลูกโหม่งของโลอิก บาเด ลงโทษการลื่นล้มของดาบิด เด เคอาในความพ่ายแพ้อย่างน่าสยดสยอง
เมื่อพูดถึง Ten Hag ว่าเซบีย่าปรากฏตัวในเกมมากกว่าทีมของเขา เขากล่าวว่าต้องยอมรับ (เรื่องนั้น) มันเป็นความจริงมันยาก มันยาก แต่มันคือความจริง มันเป็นไปไม่ได้และยอมรับไม่ได้ แต่ผมคิดว่าเราแสดงให้เห็นแล้วในอดีตว่าเราสามารถย้อนกลับได้อย่างรวดเร็ว
ทำมันระหว่างเกมหลายครั้งในฤดูกาลนี้ แต่สิ่งที่เราต้องเรียนรู้คือการเริ่มเกมให้ดียิ่งขึ้น ด้วยความปรารถนาที่มากขึ้น ความสงบในการเล่นบอลมากขึ้น และเมื่อคุณได้รับความปราชัย คุณต้องรับมือกับมันและเดินหน้าต่อไป การตกรอบยูโรปาลีกของยูไนเต็ดจะทบต้นหากพวกเขาทำผลงานได้ใกล้เคียงกันกับไบรท์ตันในเกมเอฟเอ คัพ รอบรองชนะเลิศวันอาทิตย์นี้
ทีมของเทน ฮากแพ้ในบ้านให้กับทีมนกนางนวลในเกมแรกที่คุมทีม และรู้ว่าเขามีงานใหญ่ที่จะยกทีมขึ้นสู่เวมบลีย์เริ่มแล้ว เขากล่าวเรายกมันและเราต้องหยิบมันขึ้นมา แต่เราต้องเผชิญหน้ากับการที่เราทำให้ตัวเองผิดหวัง เราทำให้แฟนบอลผิดหวัง และถ้าคุณต้องการคว้าแชมป์ หากคุณต้องการประสบความสำเร็จ คุณต้องมีตัวละครอื่น
ความพ่ายแพ้ของเซบีญ่าถูกรวมเข้ากับความปราชัยอื่นๆ ตั้งแต่การแพ้ 4-0 ที่เบรนท์ฟอร์ด และ 6-3 ที่แมนเชสเตอร์ ซิตี้ ไปจนถึงการพ่ายแพ้ 7-0 ที่ลิเวอร์พูล เมื่อถูกถามว่าการก้าวจากจุดสูงสุดไปสู่จุดต่ำสุดแสดงให้เห็นว่าทีมมีอะไรให้เรียนรู้อีกมากหรือไม่ เทน ฮากกล่าวว่า “ใช่ มันเป็นความจริงที่เราต้องดีขึ้น
มันไม่เกี่ยวกับทักษะการเล่น ไม่ มันเกี่ยวกับลักษณะนิสัย ดังนั้นจงใจเย็น ความปรารถนาและความหลงใหล พวกเขาเต็มใจที่จะชนะมากกว่า เป็นไปไม่ได้และฉันคิดว่ามันรับไม่ได้ หลังจากซิตี้ หลังจากลิเวอร์พูล หลังจากเบรนท์ฟอร์ด และทุกครั้งที่เรากลับมา
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
