แฟรงค์ แลมพาร์ดเข้าใจความกลัวของเด็กๆ แฟรงค์ แลมพาร์ดกล่าวว่ากองเชียร์เชลซีมีสิทธิ์ที่จะกังวลหลังจากที่พวกเขาพ่ายแพ้ติดต่อกันเป็นครั้งที่ 5 ภายใต้การบริหารของเขาต่อเบรนท์ฟอร์ดที่สแตมฟอร์ด บริดจ์ การทำเข้าประตูตัวเองของเซซาร์ อัซปิลิเกวต้าและความพยายามทำลายประตูในช่วงท้ายของไบรอัน เอ็มบูโมทำให้ทีมเยือนชนะ 2-0
แฟรงค์ แลมพาร์ดเข้าใจความกลัวของเด็กๆ เชลซีหลังจากแพ้เบรนท์ฟอร์ด
และประณามทีมของแลมพาร์ดเป็นเกมที่หกในเจ็ดเกมหลังสุดที่พวกเขาทำประตูไม่ได้เนื่องจากความหวังริบหรี่ที่จะจบในพรีเมียร์ ครึ่งบนของลีกเริ่มห่างเหินขึ้นเรื่อยๆ ตัวเลขรอบการตกของเชลซีนั้นน่าตกใจ พวกเขาไม่ชนะในการแข่งขันใดๆ หรือบนสนามใดๆ นับตั้งแต่เอาชนะเลสเตอร์ที่คิง เพาเวอร์ สเตเดี้ยมเมื่อวันที่ 11 มีนาคม สมัยที่เกรแฮม พอตเตอร์ยังเป็นผู้จัดการทีม
ตั้งแต่นั้นมา บรูโน ซัลตอร์ และแลมพาร์ดก็ดูแลเกมที่ไร้ชัยชนะซึ่งตอนนี้อยู่ที่แปดเกม มีผู้เล่นเพียงคนเดียวที่ทำประตูให้ทีมนี้ได้ตั้งแต่เกมสุดท้ายของพอตเตอร์ในวันที่ 18 มีนาคม ลูกยิงของคอเนอร์ กัลลาเกอร์เสียประตูอย่างหนักในเกมที่ไบรท์ตันเปิดบ้านแพ้
การวิ่งนั้นประกอบขึ้นด้วยความจริงที่ว่า 6 จาก 8 เกมที่ไม่ชนะนั้นมาแข่งที่สแตมฟอร์ด บริดจ์ หลังจากนั้น แลมพาร์ดปกป้องสิทธิ์ของผู้สนับสนุนในการโห่ทีม ในขณะที่บรรดาผู้ชุมนุมยืนดูกันเป็นจำนวนมากเมื่อสิ้นเสียงนกหวีดสุดท้าย แต่เขาบอกว่ามันเป็นความมั่นใจและไม่ใช่การขาดแอปพลิเคชั่นที่ทำให้ผู้เล่นตกต่ำลง
แฟนๆ จะต้องเป็นกังวลอย่างแน่นอน” แลมพาร์ดกล่าว “ถ้าคุณเป็นแฟนเชลซี คุณเคยชินกับความสำเร็จมา 20 ปี คุณเคยชินและต้องการมันมากกว่านี้ ไม่มีปัญหากับแฟนบอลโห่ ผมไม่ได้มานั่งด่าแฟนบอลและบอกว่าอย่าโห่นักเตะ ฉันจะปกป้องผู้เล่นเพราะพวกเขาเป็นเด็กหนุ่มที่ต้องการทำได้ดี
มีปัญหาเรื่องความมั่นใจหรือเปล่า? ใช่. มีปัญหากับความสมดุลของทีมหรือไม่ ไม่ได้สนับสนุนทุกคน ผมคาดหวังให้พวกเขารู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังฉาก แต่เมื่อคุณทำงานกับมันในพรีเมียร์ลีก ถ้าคุณคิดว่าเบรนท์ฟอร์ดจะมาและเปลี่ยนคุณ และได้เตะมุมและทุ่ม ต่อต้านคุณและคุณกำลังจะเดินเกมนั้น ไม่ใช่เรื่องที่เกิดขึ้นทุกครั้ง
เมื่อคุณขาดความมั่นใจในช่วงเวลานี้ มันอาจเป็นเรื่องยากที่จะชนะเกม ฉันไม่ได้ยกโทษให้ผู้เล่น ห่างไกลจากมัน ฉันแค่สนับสนุนพวกเขา พวกเขาผิดหวังเพราะต้องการชนะเกมนั้น พวกเขาแสดงในความคิดของฉันเหมือนกับว่าพวกเขาต้องการที่จะชนะมัน
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
